نامگذاری متغیر طبق قوانین:

نامگذاری متغیر طبق قوانین:
هر متغیر دارای نامی است که به وسیله ی آن می توان به متغیر مورد نظر دسترسی پیدا کرد.همانند انسان ها که برای دسترسی به آنها از نامشان استفاده می کنیم .اما این نام گذاری درهر زبان داری قواعدی است که باید طبق آنها انجام شود.در ادامه ، قوانین تعریف متغیر را بررسی می کینم:

ادامه آموزش +مقاله در ادامه مطلب

نامگذاری متغیر طبق قوانین:
هر متغیر دارای نامی است که به وسیله ی آن می توان به متغیر مورد نظر دسترسی پیدا کرد.همانند انسان ها که برای دسترسی به آنها از نامشان استفاده می کنیم .اما این نام گذاری درهر زبان داری قواعدی است که باید طبق آنها انجام شود.در ادامه ، قوانین تعریف متغیر را بررسی می کینم:

*اولین کاراکتر باید حرف یا زیر خط باشد.از کاراکتر اول به بعد می توانیم از اعداد وحروف نیز استفاده کنیم.
* نام متغیر نباید جزء کلمات کلیدی و شناسه های استاندارد باشد.
*در نام متغیر نباید از Blank(فاصله) وعلائم خاص مانند ؟،!،$ و... استفاده کرد و حداکثر طول یک شناسه 1023کاراکتر است.
علاوه بر قوانین نامگذاری ذکر شده بهتر است به هنگام نامگذاری متغیرها به نکات زیر توجه کنید .
با استفاده از این نکات می توانید خوانایی برنامه هایتان افزایش دهید.
*در نام متغیر از پیشوندی استفاده کنید که نوع متغیر را مشخص کند، بدین ترتیب به وسیله ی نام متغیر از نوع آن هم مطلع خواهید شد و نیازی نیست به قسمت تعریف متغیر مراجعه کنید . در جدول زیر پیشوندهای برخی از نوع داده ها نشان داده شده است :

از نام هایی استفاده کنید که متناسب با عملکرد متغیر باشند . به این ترتیب برنامه قابل فهم تر خواهد بود ونیازی کمتری به مستند سازی خواهد داشت . به طور مثال اگر متغیری را برای نگهداری نام افراد استفاده می کنید ، می توانید از str_firstname برای نام آن استفاده نمایید.
برای جدا کردن قسمت های نام یک متغیر می توانید از حروف بزرگ ویا زیر خط استفاده کنید ، مانند strFirstName (به این روش نامگذاری شتری گفته می شود چون نام متغیر مانند کوهان شتر دارای پستی وبلندی میگردد.) ویا str_first_name . (به این ترتیب کاملا مشخص است که یک متغیر رشته ای ، برای نگهداری نام کوچک افراد تعریف نموده ایم.)